Hoe groeit een druif zonder pitten?

In pitloze druiven zit – je raadt het al – geen pit. Hoe kunnen we dit fruit dan toch kweken?

Kleine korreltjes

Door te stekken! Druiventelers snijden dan een stukje af van een moederplant, een andere plant waaraan pitloze druiven zitten. Bijvoorbeeld van de wortel. Dit deel laten ze vervolgens uitgroeien tot een nieuw plantje dat precies lijkt op de moederplant. Daardoor heeft de nieuwe plant ook geen pitten.

Of nou ja… Het is niet zo dat pitloze druiven helemaal geen pitten hebben. Bijt er maar eens eentje door midden. Dan zie je allemaal kleine korreltjes zitten. Deze minipitjes zijn kapot gegaan toen de druif groeide. Het zijn dus eigenlijk de resten van normale pitjes.

Watermeloen

Je vindt het misschien veel fijner om pitloze druiven te eten, maar daar schuilt wel een gevaar in. Doordat alle druivenplanten zo op elkaar lijken, zijn ze ook gevoelig voor dezelfde ziektes. Als een bepaald virus heerst onder de planten, kan zo de hele oogst van een druiventeler mislukken.

Overigens zijn druiven niet de enige vruchten zonder pitjes. Denk maar aan bananen en komkommers die zonder zaadjes in de supermarkt liggen. Er bestaat zelfs een watermeloen die geen pitten bevat!

Zaadjes samenvoegen

Maar hoe komen we dan aan druivenplanten zonder pitjes, die zichzelf niet kan voortplanten? Zo'n 150 jaar geleden maakte een eigenaar van een wijngaard in Amerika, William Thompson, de eerste pitloze druiven. Om ervoor te zorgen dat er geen pitjes meer in de vrucht kwamen, deed hij iets met de druivenplanten dat 'veredelen' wordt genoemd.

Dat veredelen ging zo. Thompson onderzocht zijn druivenplanten heel erg goed. Vond hij twee planten die nét wat minder pitjes in hun vruchten hadden, dan voegde hij hun zaadjes samen. Zo ontstond er een plantje dat ook minder pitjes in zijn druiven had. En zo ging hij door tot er een plant ontstond waaraan alleen maar pitloze druiven groeiden.